Eindejaar conferentie 2024
Motto van 2024: Be the reason someone feels welcomed,seen,heard,valued,loved and supported
Het is 30 december 2024, en ik zit in Zweden op een bank in een groot, rood houten huis. Tegenover me staat de kerstboom, vol met lichtjes, en daarachter een grote tafel die gedekt is voor een gezellig dinertje met vrienden. Zoals jullie weten, ben ik niet echt een topkok, dus ik heb hamburgers en broodjes gebakken. Het ‘gezellig maken’ is dan weer een van mijn favoriete dingen, en naar mijn eigen zeggen is het hier heel gezellig.
Het is tijd om terug te blikken op 2024. Mijn eindejaar conferentie van 2023 werd opgeleukt met een quote die destijds een soort samenvatting was van mijn verslagje:
"Be the reason someone feels welcomed, seen, heard, valued, loved, and supported."
Ik heb geprobeerd dit waar te maken voor Go- Church, voor de mannen die we mochten ontmoeten in de noodopvang, voor vrienden, en voor iedereen die op mijn pad kwam. Dat blijkt altijd moeilijker dan gedacht, maar ook altijd leerzaam.
Verder had ik als doel gesteld om wat regelmaat in mijn verpleegkundig leven te vinden, en dat is gelukt. Ik heb echt een leuke regelmatige baan met toffe collega’s gevonden en mag ook nog een opleiding doen: transferverpleegkundige.
Samen met broerlief werkten we verder aan FollowYourPlan. Inmiddels geeft hij hierdoor boksles, en mogen hij en zijn vriendin meedoen aan een boksgala. Hoe cool is dat? We hebben dit jaar echt een flink aantal mensen kunnen helpen naar een gezondere versie van zichzelf. Op dit moment verkopen we vooral supplementen — en dan wel écht goede, hè! Wat we hier volgend jaar mee willen doen, is nog de vraag. Er zijn zoveel mooie en leuke dingen om te doen, maar je kunt niet alles, toch?
Dit jaar heb ik echt het schrijven weer (her)ontdekt, iets waar ik aankomend jaar meer mee wil doen.
Voor het (veld)werk van Go-Church in de noodopvang voel ik echt een roeping. Het is een plek waar ik mag dienen. Ik vind het niet altijd makkelijk; de verhalen zijn vaak schrijnend en hard. Soms overheerst het gevoel dat ik altijd tekortschiet over de voldoening die ik ook mag ervaren. Toch weet ik dat het belangrijk is om daar te zijn en mijn best te doen, dus je zult me nog wel eens naar een van de boten zien ‘huppelen’
Aankomend jaar wil ik samen met Arie ons huis verder afmaken. Voor mij is het doel dat het makkelijker wordt om gastvrij te zijn. Ons huis is prachtig, maar ook onhandig! Arie wil het vooral praktischer maken, zodat het opgeruimder blijft.
Daaruit voortvloeiend wil ik vaker dinertjes organiseren met en voor andere mensen. Minstens één van onze gasten moet dan wel goed kunnen koken, want dat kan ik dus niet. Of, zoals mijn moeder zegt: "Je kunt het wel, maar je hebt er geen geduld voor." Op de een of andere manier knikt iedereen dan instemmend, dus dat zal wel waar zijn. 😄
Voor gezond eten en leven heb ik inmiddels een goede balans gevonden. Ik ben en blijf een bourgondiër die geniet van een glaasje rode wijn op zijn tijd en goede chocola, maar ik heb echt ontdekt dat ik beter functioneer als ik gezond eet en leef. Dit jaar wil ik daar nog een schepje bovenop doen: ik wil graag een geoefende wandelaar worden.
Dat ik dat nu absoluut nog niet ben, bleek vanmorgen toen ik door de Zweedse heuvels naar het huis van mijn vriendin liep, vier kilometer verderop. Het was een heerlijke wandeling door het bos, maar ik was bekaf toen ik aankwam en had serieuze spierpijn in mijn kuiten.
En als laatste wil ik aankomend jaar steeds weer meer op Jezus gaan lijken. Hij is en blijft mijn voorbeeld in alles. Degene die elke ochtend zegt: "Kom, allerliefste, sta op!" (Hooglied, 2) Hij bepaalt welke mensen op mijn pad komen en welke situaties Hij gebruikt om mij Zijn licht en liefde te laten uitdelen.
Be Blessed en tot volgend jaar
XX
